سفارش تبلیغ
صبا ویژن
مدیر وبلاگ
 
آمار واطلاعات
بازدید امروز : 14
بازدید دیروز : 15
کل بازدید : 212902
کل یادداشتها ها : 95
خبر مایه


طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز
                                             

«با نام خدای حسین»

صدای گام های محرم در کوچه های سرد و نمناک تاریخ پیچیده است!

 نمیشنوی؟؟ 

هل من ناصر ینصرنی؟؟؟؟

صدای شیهه ی اسبان ناشکیب

 موی برتن سواران بی رحم بی درنگ راست میکند!

خارها دلشان تنگ است......صدای خنده ی کودکان به آسمان برخاست

خارها دلشان تنگ است..... مقدس ترین مرد........

حسین گریبان تاریخ گرفته است!

تاریخ! بنگار......

از خیمه ها بنویس ، از فرات بنویس، از نینوا بنویس،

از آفتاب بنویس، از نگاه بنویس.........

آری! از خارها بنویس......خارهایی که دلشان تنگ است

تاریخ! بدان که خارها دلشان تنگ است.....خبر به خدای حسین برسانید

خبر به حسین برسانید.........خارها دلشان تنگ است!

کسی جز خارها نظاره گر گذر تاریخ نبوده است!

خدای حسین این را بدان......خدای خارها چند سالی ست که مرده است!

خارها بدون خدا در بیابان رها شده اند! خارها دلشان تنگ است....

خدای ایشان کیست؟؟؟ آیا خدایشان در تابوت خفته است؟؟؟

حسین! تاریخ را دوباره بنگار........

این بار خدای ما را نیز برایمان بساز..........

خدایی نه از جنس چوب خدایی نه از رنگ خون خدایی نه از شور عشق

خدایی برای حقیقت بساز!

  مقدس ترین مردِ تاریخ !

تاریخ سازخدایت کدامین نشان خدایی بداده تو را؟؟ 

خدایم میان همه کوچه ها گم شده.......کجایی خدایا کجایی خدا؟؟؟؟!

خدا.........................

 


  

عمر بسیار بباید پدر پیر فلک را

تا اگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید

  

بزرگداشت استاد فقید و یگانه زبان ادب فارسی، علی اکبر دهخدا

علی اکبر دهخدا در حدود سال 1297 ه.ق. در تهران متولد شد. هنگامیکه یک سال بیش نداشت، پدرش وفات یافت و وی زیر نظر توجهات مادر خود به تحصیل ادامه داد. در آن زمان یکی از فضلای عصر به نام شیخ غلامحسین بروجردی برای تعلیم و تربیت دهخدا تعیین شد و وی زبان عربی و علوم دینی را نزد این استاد بزرگوار آموخت. مرحوم دکتر محمد معین نقل می کند: « استاد دهخدا اغلب اظهار می کردند که هر چه دارند بر اثر تعلیم آن بزرگوار است.» چند سال بعد که مدرسه سیاسی در تهران تأسیس شد، دهخدا در آن مدرسه به تحصیل پرداخت و زبان فرانسه را در این مدرسه آموخت.

 فعالیتها:

همزمان با آغاز مشروطیت، وی با همکاری مرحوم جهانگیرخان و مرحوم قاسم خان، روزنامه معروف صور اسرافیل را منتشر کرد که از جراید بنام و مهم صدر مشروطیت بود. جذاب ترین قسمت این روزنامه یک ستون طنز بود که تحت عنوان «چرند و پرند» به قلم دهخدا و با امضای «دخو» نوشته می شد. سبک نگارش این ستون در ادب فارسی بی سابقه بود و مکتب جدیدی را در عالم روزنامه نگاری و نثر معاصر فارسی پدید آورد.

دهخدا با شجاعت و جسارت تمام همه مفاسد اجتماعی و سیاسی آن روزگار را با روش طنز در آن مقالات منتشر می کرد. وی یکی از بنیانگذاران طنز در ایران است. مقالات او آتش در جان مستبدان و درباریان می انداخت. نمونه ای از طنز این بزرگمرد سیاست و فرهنگ ایران را می خوانیم:

گفت: نخور! عسل و خربزه با هم نمی سازند، و خورد. یک ساعت دیگر، طرف را دید مثل مار به خودش می پیچید. گفت: نخور! این دو با هم نمی سازند. گفت: حالا که این دو با هم ساخته اند که من را از میان بردارند.

مقالات طنز آمیز دهخدا به خاطر آنکه به زبان مردم کوچه و بازار نوشته شده و به خدمت همان مردم در آمده بود و دردها و نیازهای آنان را باز می گفت درقلب مردم نفوذ بسیار کرده بودوخوانندگان بسیار داشت.صور اسرافیل مهمترین روزنامه دوره اول مشروطیت درایران بود.

پس از درگذشت «مظفرالدین شاه» و به روی کار آمدن«محمد علی میرزا» و مخالفت وی با مشروطیت و آزادیخواهان به دستور وی مجلس به توپ بسته شد و جمعی از آزادیخواهان تبعید و دستگیر شدند و دهخدا که جز گروه آزادیخواهان بود به پاریس تبعید شد. وی در آنجا و سپس در سوئیس به انتشار مجدد روزنامه صوراسرافیل دست زد. هر نسخه آن به گوشه ای از دنیا میرفت و مرکز نشر صوراسرافیل، به مرکز مراجعات ایرانیان مشروطه طلب تبدیل شده بود.

پس از تبعید محمد علی میرزا، دهخدا به استدعای مشروطه طلبان به ایران آمد و به عنوان نماینده به مجلس شورای ملی راه یافت.

در دوران جنگ جهانی اول، دهخدا در یکی از روستاهای چهارمحال بختیاری ایران سکونت داشت و پس از پایان جنگ به تهران بازگشت و از امور سیاسی کناره گرفت و به کارهای علمی وفرهنگی مشغول شدوتاپایان عمر پرثمر خویش، به مطالعه و پژوهشهای خود ادامه داد.

 آثار وی:

استاد علی اکبر دهخدا از خبره ترین و فعال ترین استادان ادبیات فارسی در روزگار معاصر است که بزرگترین خدمت به زبان فارسی در این دوران را انجام داده است. لغت نامه بزرگ دهخدا که در بیش از پنجاه جلد به چاپ رسیده است و شامل همه لغات زبان فارسی با معنای دقیق و اشعار و اطلاعاتی درباره آنهاست و کتاب امثال و حکم که شامل همه ضرب المثل ها و احادیث و حکمت ها در زبان فارسی است خود به تنهایی نشان دهنده دانش و شخصیت علمی مرحوم استاد دهخدا می باشند.
«لغت نامه» دهخدا یکی از آثار ارزنده اوست که حاصل بیش از چهل سال زحمات شبانه روزی او می باشد. این کتاب در بیست و شش هزار و چهار صد و هفتاد و پنج صفحه سه ستونی به قطع رحلی با تعداد شش هزار دوره، امروز در دسترس فارسی زبانان است.

حدود نیمی از کتاب لغت است با معنی و شاهد و نیم دیگر آن اعلام تاریخی و جغرافیایی است. این اثر بزرگ حاوی کلیه لغات فرهنگهای خطی و چاپی فارسی و عربی است و در نقل آنها بسیاری از غلط های گذشتگان تصحیح شده است و بسیاری از لغات ترکی، مغولی، هندی، فرانسوی، انگلیسی، آلمانی، روسی، ....... متداول در زبان فارسی نیز در این فرهنگ آمده است. برای صحیح خوانده شدن لغات درجلوی هرکلمه حروف حرکت داربه کاررفته است. علاوه بر این مزایا، یک دوره مفصل دستور زبان فارسی نیز در لغتنامه آمده است.

چاپ لغت نامه نخست در سال ۱۳۱۹ در چاپخانه بانک ملی آغاز و یک جلد آن در ۴۸۶ صفحه به چاپ رسید و مدتی متوقف شد، سپس مجلس شورای ملی عهده دار چاپ لغت نامه بود و چون لغت نامه به دانشگاه تهران منتقل شد، چاپخانه دانشگاه به تنهایی عهده دار چاپ شد که هم اکنون هم ادامه دارد.

محل فعلی لغت نامه در شمیران جنب باغ فردوس مستقر است و این مؤسسه توانسته لغت نامه دهخدا را در ۲۲۲ جزوه شامل حدود بیست و هفت هزار صفحه چاپ و در اختیار علاقه مندان و محققان ایران و پژوهشگران جهان قرار دهد.

تصویر:Dehkhoda.JPG 

 از دیگر نوشته های علامه دهخدا می توان به آثار زیر اشاره کرد:

1.            امثال و حکم

2.          ترجمه عظمت و انحطاط رومیان

3.         ترجمه روح القوانین

4.         فرهنگ فرانسه به زبان فارسی

5.         ابوریحان بیرونی

6.         تعلیقات بر دیوان ناصر خسرو

7.         دیوان سید حسن غضنوی

8.         تصحیح دیوان حافظ

9.         تصحیح دیوان منوچهری

10.      تصحیح دیوان فرخی

11.      تصحیح دیوان مسعود سعد

12.      تصحیح دیوان سوزنی

13.      تصحیح لغت فرس اسدی

14.      تصحیح صحاح الفرس

15.      تصحیح دیوان ابن یمین

16.      تصحیح یوسف و زلیخا

17.      مجموعه مقالات

18.      پندها و کلمات قصار

19.      دیوان دهخدا

رحلت:

سرانجام علامه دهخدا در ساعت شش و ربع بعد از ظهر روز دوشنبه هفتم اسفندماه 1334 هجری شمسی در خانه مسکونی خویش به رحمت ایزدی پیوست. جنازه آن مرحوم به شهر ری مشایعت و در ابن بابویه در مقبره خانوادگی مدفون گردید.

و به حق در مرگ وی باید گفت:

      از شمار دو چشم یک تن کم              

                            و زشمار خرد هزاران بیش

 منبع: مقدمه لغت نامه دهخدا / به قلم گروهی از نویسندگان زیرنظر دکتر معین و دکتر سید جعفر شهیدی/1377


  
                                        
نگاهی به تاریخچه تحولات حرم امام رضا (ع)
زیارتگاهی به قدمت 12 قرن
شهر مشهد با شهادت امام رضا (ع) در خاک توس و دهکده‌ سناباد پایه‌گذاری شد و از آن زمان یعنی از سال 203 هجری قمری این منطقه به مشهد توس و مشهدالرضا اشهرت یافت.

هنگامی که در تمام خراسان در زمان حکومت امویان مردم به رهبری "ابومسلم خراسانی" سردار شجاع ایرانی قیام ضد اموی راشروع کردند، سناباد در کنار شهر نوغان روستایی بیش نبود.

در اوج حکومت عباسیان وقتی هارون الرشید به خراسان آمد تا آتش شورش راخاموش سازد در اینجا درگذشت و فرزند نیمه ایرانی وی به خلافت برگزیده شد. زمانی که حضرت رضا (ع) در ادامه همان مبارزه ضد خلافت و شیعه خواهی به خراسان آمد با وجود شهادت آن حضرت برگ زرینی در تاریخ این خطه رقم خورد و بدین سان سناباد شهری با اهمیت شد که اقتدار سیاسی و رونق اقتصادی را به دنبال داشت . حضرت پیش از سفرمرو در بقعه هارونی با دست ، محلی را خط کشیده و فرمودند: اینجا محل دفن من است.

از آن تاریخ، آرام آرام گروه‌هایی در اطراف مقبره امام رضا(ع) معتکف شدند و در قرن چهارم قلعه‌ بسیار محکمی‌در اطراف مقبره امام ایجاد شد. در قرن هشتم، مشهد شهری کاملا بزرگ و آباد شد و بر اثر توجه ثروتمندان شیعه، آبادانی و رونق آن فزونی یافت.

در مدت دوازده قرن که از تاریخ خاکسپاری امام رضا(ع) می‌گذرد مشهد نیز مانند دیگر نواحی ایران عموما در معرض تاخت و تازهای بسیار بوده و از نظر ویژگی‌های مذهبی- فرهنگی فراز و فرودهای خاص خود را نیز داشته است. این شهر گرچه بر اثر حملات و هجوم‌های مکرر، گاه تا مرز ویرانی کامل نیز سقوط کرده اما به برکت بارگاه امام در کمترین زمان بازسازی و آباد شد،تا جایی که اکنون از بزرگترین شهرهای مذهبی جهان به شمار می‌آید.

حرم مطهر رضوی چگونه ساخته شد
دارالاماره یا باغ حمید بن قحطبه طایی، در دهکده سناباد دژ نظامی بود، که تاریخ پیدایش آن به پیش از اسلام می‌رسد. این محل بر سر راه سناباد، نیشابور ، سرخس ، توس و رادکان قرار داشته و در واقع، به عنوان راهداری، تأمین کننده امنیت راههای آن منطقه و محل استقرار مرزبانان بوده است که با مرگ هارون و دفن وی در این محل، به بقعه هارونیه شهرت یافت.

پس از گذشت نزدیک دو سال از ورود امام به ایران و استقرار در مرو، مأمون که از واگذاری ولایت‌عهدی به امام به انگیزه آرام کردن اوضاع و شورش‌ها و التهاب‌های جامعه طرفی نمی‌بندد، نهایتا تصمیم هولناک و جنایت بار خویش را عملی ساخته و امام را در توس به شهادت می‌رساند .

پس از این اقدام ، برای دور داشتن خود از هر اتهامی، از سر تزویر در سوگ امام گریبان چاک داده، پیشاپیش جنازه حضرت با شیون و گریه به عزاداری می‌پردازد و برای تبرئه کامل خود، فرمان می دهد امام در بقعه هارونیه و نزدیک قبر پدرش دفن شود.

اصل بنای داخلی تالار دارالاماره، معبد (آتشکده) بوده که پس از دفن هارون به‌دستور مأمون تخریب و به سبک معماری خراسان، چهار دیوار ساده با ارتفاعی نسبتا کوتاه که با گنبدی با خیز کم پوشش یافته بود، بنا و با پنهان شدن در جسد امام، بقعه هارونیه به مشهدالرضا تغییر نام یافت و مشهور شد.

نخستین سنگ مضجع منوّر امام (ع)، که هم اکنون در موزه مرکزی آستان قدس رضوی نگهداری می‌شود، سنگ مرمری است با ابعاد 40 در 30 و قطر 6 سانتیمتر. روی سنگ عباراتی مشتمل بر آیه قرآن و اسامی پیشوایان معصوم، به خط کوفی نوشته شده که از نظر قدمت و نوع خط، حائز اهمیت بسیار است. این سنگ از اوایل قرن 6، بر مرقد منور نصب شده است و تاریخ حک شده بر سنگ، سال 516 هجری قمری را نشان می دهد.

سنگ مرقد به مرور زمان ، ارتفاع و حجم یافته، در مرحله بعد مکعبی به شکل صندوق، با حجم و ارتفاع بیشتری ساخته و بر فراز مرقد شریف قرار می گیرد.

در مرحله بعد ضریح شکل یافته و در حالی‌که هم سنگ مرقد و هم صندوق را در خود جای می دهد، بر مدفن منور امام قرار می گیرد.
به‌نظر می رسد، علت عمده این تحول ونهایتا ساخت ضریح، دوچیز بوده است: ادای احترام، و تعظیم و توقیر امام(ع)، رشد فزاینده زائران و نیاز و احساس تمایل آنها به اظهار ارادت و توسل به امام، که با دست یازیدن به ضریح مطهر، صورت خارجی پیدا می کند.

صندوق مرقد امام رضا(ع)
به‌درستی نمی توان مشخص کرد که صندوق از چه دورانی بر مرقد تابناک امام صندوق نصب شده است، پاره ای از مورخان بر این عقیده اند که در زمان دفن حضرت صندوقی بر مضجع نصب می‌شود، اما نمی توان چنین نظری را به جزم پذیرفت و بر صحت آن اطمینان یافت. آنچه مسلم است، از سنه 500 هجری قمری مرقد امام صاحب صندوق بوده و تاکنون سه صندوق ساخته و بر فراز مرقد ایشان نصب می‌شود.نخستین صندوق مرقد منور امام مربوط به سال 500 هجری قمری است؛ صندوقی چوبی با روکشی از نقره، که انوشیروان زردشتی اصفهانی بانی آن بوده است.

"ابن بطوطه" گردشگر معروف جهان اسلام که درسال 734 از توس دیدار داشته و توفیق زیارت حرم امام(ع) را یافته، حرم مطهر و صندوق آن را در کتاب تحفه‌النظار خود چنین توصیف کرده است:"ابتدا مرقد امام رضا در وسط بقعه قرار نداشت و در واقع، طواف ضریح در قسمتی دچار مشکل بود، تا آنکه در سال 1343 خورشیدی بی آنکه لطمه ای به استواری گنبد وارد آید با برپایی یک تاق بزرگ و ایجاد دو پایه اقدام به برداشتن دیوار میان بقعه و مسجد بالا سر کردند. بنای بقعه به طول90/10 و عرض 40/10متر در هر طرف دارای صفه ای برای ورود و خروج زائران است . از اره خرم با ارتفاع 20 سانت با سنگ مرمر و روی آن تا ارتفاع 1 متری، از کاشی های نفیس دوره سلجوقیان پوشیده شده است و بر آنها احادیث و نقش های اسلیمی دیده می شود. کتیبه روی این کاشی ها تاریخ سال 512 ه.ق را دارد و شامل آیاتی از سوره فتح است. روی کتیبه بالای این بخش که از سنگ مرمر است، قصیده ای به خط نستعلیق از دبیر الملک فراهانی به چشم می خورد.

در سال 1275 از این کتیبه تا انتهای دیوارها آیینه کاری و زیر طاق هر چهار دیوار حرم سوره جمعه نوشته شد. گنبد داخلی روی این بخش و با ایجاد گوشواره ها ساخته شده و باشیوه مقرنس مزین به آیینه شده است . گنبد خارجی دارای 31 متر ارتفاع است و از کف بام با کتیبه ای بزرگ به خط علیرضا عباسی خوشنویسی شده در چهار ترنج نصب شده است. متن آن از زیارت شاه عباس و دستور تزیین حرم حکایت می کند. روی این کتیبه، کتیبه دیگری با خط محمد رضا امام و تاریخ 1086 خ.ق نصب شده است.

داخل حرم سه محراب مربوط به قرن هفتم وجود داشته که اینک در موزه نگهداری می شود. درهای حرم نیز از آثار ارزشمند هنری است؛ صندوق‌ها و ضریح‌هایی نیز در سال های متمادی بر روی مرقد مطهر نصب شده است. در سال 957 ه.ق به امر شاه طهماسب، صندوقی با پوشش ضخیمی از طلا روی مرقد نصب شد . پس از آن، به دستور شاه عباس، صندوق طلا کاری با کتیبه هایی از خط ثلث و نستعلیق حاوی آیة الکرسی و صلوات کبیره و اشعار فارسی ساخته شده است که اکنون قسمت هایی از آن در موزه نگهداری می شود.

در سال 1311، صندوقی از مرمر لیمویی رنگ شاندیز روی مرقد قرارمی دهند ودر ضریح بعدی که در سال 1338 توسط استاد حاج محمد تقی ذوفن اصفهانی ساخته شده، از مصالحی چون نقره، طلا ،مفرغ ، آهن و چوب گردو استفاده شده است. در سال 1379 نیز ضریح جدیدی با طراحی استاد فرشچیان در حرم نصب شد.

بازسازی مرقد امام درسلسله‌های مختلف ایرانی سامانیان
به روایت تاریخ، بوبکر شهمرد از پیشکاران نوح بن منصور سامانی، مشهد شهادتگاه امام هشتم شیعیان را آباد کرد.

به گفته ابن بابویه، محمد بن عبدالرزاق طوسی و امیر حمویه از امرای عهد سامانی در دوران حکومت خود نسبت به مرقد مطهر امام (ع) کمال ارادت و توجه را داشتند و تزئیناتی در حرم به وجود آوردند.

غزنویان
یمین الدوله، سلطان محمود غزنوی، عمارت مشهد توس را که مرقد علی بن موسی الرضا (ع) و رشید در آن است، پس از تخریبی که پدرش سبکتکین غزنوی در قبه به وجود آورد، از نو ساخت و بنایی زیبا بر آن بنیاد نهاد، در آن عصر، سوری بن معتز، که از سوی سلطان محمود والی خراسان بود، در تعمیر و تجلیل آن مکان شریف همت گماشت.

سلجوقیان
امیر عمادالدوله، که مقرب پادشاهان سلجوقی بود، در اوایل قرن ششم هـ .ق.حرم را مرمت کرد. شرف الدین ابوطاهر قمی، وزیر سلطان سنجر، نیز گنبد را بر فراز بقعه بنا نهاد و ترکان زمرد ملک دختر، خواهر‌زاده سلطان سنجر، نیز ازاره حرم مطهر را با کاشی‌های نفیس سنجری با تاریخ اثنی عشر و خمسمائه آراست.

علاوه بر این، ابوالحسن عراقی، معروف به دبیر، از رجال و دبیران دربار غزنویان، در اوایل قرن پنجم ضمن مرمت بقعه رضوی، اقدام به ساخت مسجد بالاسر در کنار حرم مطهر کرد.

خوارزمشاهیان
در اوایل قرن هفتم هـ .ق، دوران سلطنت سلطان محمد خوارزمشاه، بار دیگر ازاره حرم مطهر با کاشی های ممتاز، معروف به کاشی سنجری تزئین شد و اکنون این کاشی ها با تاریخ اثنی عشر و ستمائه (612) در حرم موجود است. علاوه بر این، اطراف درِ، پیش روی مبارک، در ضلع شمالی رواق دارالحفاظ، کتیبه ای از کاشی چینی مانند ممتاز، مربوط به عهد خوارزمشاهیان تزئین شده است. در این کتیبه به خط ثلث برجسته، نام و نسب حضرت امام رضا (ع) تا حضرت امیرالمؤمنین (ع) نوشته شده است".

تیموریان
از آثار مهم این دوره، بنای با شکوه مسجد گوهرشاد در جنوب حرم مطهر و دو رواق تاریخی دارالحفاظ و دارالسیاده است. مدرسه پریزاد، مدرسه دو در و مدرسه پیشین بالاسر که متصل به ضلع غربی دارالسیاده بوده و اکنون جزء رواق دارالولایه به شمار می آید نیز به همین دوره مربوط می‌شود. این بناها مربوط به دوران حکومت شاهرخ بن امیر تیمور گورکانی است. از دیگر آثار عهد تیموری، ضلع جنوبی صحن انقلاب است که به همت امیر علیشیر نوایی، وزیر سلطان حسین بایقرا، آخرین امیر تیموری، در فاصله سال های 885-875 هـ .ق.ساخته شد.

عهد صفویه
در دوره صفویه نیز اقداماتی در حوزه حرم مطهر انجام گرفت؛ از جمله اینکه شاه طهماسب صفوی به سال 957 هـ .ق.اقدام به تهیه نخستین ضریح مرقد منور کرد و در سال 932 هـ .ق.برای نخستین بار گنبد را به طلا آراست. علاوه بر این، ایوان امیر علیشیر و گلدسته کنار گنبد را نیز طلا کاری کرد.

در زمان شاه عباس، صحن انقلاب وسعت یافت و اضلاع شرقی و شمالی و غربی آن، با ایوان‌ها و حجره‌ها ساخته شد و شاه عباس دوم، اقدام به تعمیر و کاشی کاری آن کرد.

در سال 997 هـ . ق. که عبدالمؤمن خان ازبک اموال آستان قدس رضوی و طلاهای گنبد منور را به غارت برد، شاه عباس اول در سفری به مشهد، دوباره گنبد را طلاکاری کرد. این کار در سال 1016 هـ.ق. پایان یافت.

جریان آمدن شاه عباس و طلاکاری گنبد به خط ثلث و خطاطی علیرضا عباسی در کتیبه کمربندی گنبد مکتوب است.

شاه سلیمان صفوی نیز به تعمیر رواق دارالسیاده و طلاکاری دوباره گنبد، که در زلزله سال 1084 هـ.ق. آسیب دیده و فروریخته بود، اقدام کرد. طلاکاری گنبد درعهد شاه سلیمان، بر چهارترنج ساقه گنبد به خط محمدرضا امامی کتیبه شده است. رواق های توحید خانه، گنبد الله وردی خان و گنبد حاتم خانی نیز از آثار عهد صفویه است.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی
افزایش تصاعدی زائران و نبود گنجایش فضاهای باز و سرپوشیده حوزه حرم و رواقهای موجود و دشواری آمد و رفت انبوه زائران، سبب شد که پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ضمن در نظر گرفتن مسائل اجتماعی، فرهنگی، زیارتی و خدماتی، بهترین و آرام ترین فضاهای لازم برای زیارت و نیایش زائران گرامی حضرت فراهم شود.

با عنایت تولیت آستان قدس رضوی، روند احداث فضاهای زیارتی، فرهنگی و خدماتی به سرعت افزایش یافته و در سال های اخیر، حجم عملیات اجرایی، افزون بر 5 برابر بناهای پیش از پیروزی انقلاب اسلامی است. زیربنای اماکن در مدت 12 قرن حدود 12 هکتار بود، در صورتی که از پیروزی انقلاب اسلامی تا کنون به 60 هکتار رسیده است.

نگاهی به ضریح مرقد امام رضا(ع)
ضریح از جمله مظاهر باشکوه معنوی و نمادهای ممتاز هنری و فنی آستان مقدس رضوی است. تاکنون 5 ضریح ساخته و بر مضجع شریف نصب شده است که به توصیف مختصر آنها می پردازیم:
                                  
ضریح اول:
ضریحی بوده چوبی، با تسمه های فلزی و پوششی از صفحات طلا و نقره که در زمان شاه طهماسب صفوی، یعنی در سال 957 هجری قمری ساخته و بر روی صندوق چوبی مضجع منور نصب می شود.در سال 1311، همزمان با تعویض صندوق به دلیل فرسودگی پایه ها، ضریح برچیده شده و پوشش طلا و نقره و جواهرات آن از چوب‌ها جدا و به خزانه آستان قدس انتقال می یابد.

ضریح دوم:
ضریحی بوده فولادی و مرصع، معروف به ضریح نگین نشان که در سال 1160 به دستور شاهرخ، فرزند رضا قلی میرزا، نوه نادرشاه، ساخته و به وقف، برفراز مرقد شریف نصب می شود.ضریح فولادی یا ضریح نگین نشان، سقف نداشته، پنجره ها و شبکه‌های چهار طرف آن دارای گوی وماسوره ای ‌است که با بیش از 2هزار نگین‌ کوچک یاقوت و زمرد تزیین شده است که به دلیل وضعیت ویژه این ضریح، به عین کتیبه آن اشاره می‌شود:

«نیاز رحمت ایزد مستعان، و تراب اقدام زوار این آستان ملک پاسبان، سبط سلطان نادر شاه الحسینی الموسوی الصفوی، بهادرخان بوقف و نصب این ضریح و قبه‌های مرصع چهار گوشه ضریح مقدس مبارک موفق شد.( سنه 1160قمری) »

درزمان تولیت میرزا سعید خان برای مصونیت نذورات داخل ضریح، شبکه و پوشش طلایی، روی ضریح منور قرار می‌گیرد، و بدین ترتیب سقف آن پوشش می‌یابد. این ضریح به دلیل وقف دائمی آن تا پیش از آغاز عملیات جایگزینی و نصب پنجمین ضریح بر مضجع شریف وزیر ضریح پیشین قرار داشت.در عملیات اخیر، محل نصب این ضریح تغییر یافت و به بخش پایینی حرم مطهر منتقل شد.

ضریح سوم:
در عصر پادشاهی فتحعلیشاه قاجار، ضریحی فولادی و ساده به ابعاد 3 در 4 و ارتفاع 2 متر ساخته و روی ضریح نگین نشان (ضریح دوم) نصب می‌شود.سقف این ضریح با چوب‌های طلا کوب پوشش یافته و در پایین ضریح نیز درکوچک مرصعی قرار داشته است. به دلیل کوچکی و نامناسب بودن این ضریح، پس از مدتی برداشته شده و به جای آن، ضریح چهارم نصب می‌شود. درحال حاضر این ضریح در موزه مرکزی آستان قدس رضوی در معرض تماشای بازدید کنندگان قراردارد.

ضریح چهارم:
ضریح ملمع یا ضریح طلا و نقره، معروف به شیر و شکر است. این ضریح در سال 1338 بر روی ضریح نگین نشان یا ضریح دوم نصب می شود.طراحی این ضریح توسط مرحوم استاد حافظیان انجام یافته و زیر نظر ایشان، کار اجرا و قلمزنی به دست مرحوم استاد هنرمند حاج محمد تقی ذوفن اصفهانی صورت گرفت.

این ضریح با 05/4 مترطول و 06/3 متر عرض و 90/3 ارتفاع و 14دهانه به نشان 14 معصوم بوده است. علاوه بر بهره برداری از طلا و نقره و جواهرات خزانه آستان قدس رضوی ارادتمندانی به اهل بیت اعم از ایرانی و غیر ایرانی با اهدای هدایایی در ساخت ضریح نقشی را عهده دار شده اند.در چهار گوشه ضریح، چهار خوشه انگور به‌ عنوان نمادی از نحوه شهادت حضرت قرار داشت. بالای کتیبه، سوره مبارکه «یس» و بر لب ضریح 44 برگ از نقره ملمع میان 44 گلدان ملمع نصب شده بود که بر روی صفحه مدور و محدب هر یک از آنها اسمی از اسماء الحسنای الهی به طور برجسته، به خط ثلث و به رنگ سفید در زمینه لاجوردی مکتوب بود.

ضریح پنچم:
فرسودگی پایه‌ها و ستون‌ها و ساییده شدن پنجره‌ها و شبکه‌های اطراف آن تعویض ضریح را ضروری کرد و به همین دلیل در زمستان سال 79، ضریح برچیده شده و مقرر شد به همان صورت پیشین ساخته و آراسته شده و با استقرار در موزه مرکزی آستان قدس رضوی در معرض بینندگان قرار گیرد.

به دستور حضرت آیه الله واعظ طبسی، از سال 1372 مطالعات و بررسی‌های مقدماتی ساخت ضریح آغاز، و در پی آن طرح‌های متعددی از سوی هنرمندان نامی کشور ارائه و در پایان، توفیق طراحی ضریح به استاد نگارگری کشور، جناب آقای فرشچیان رسید.ضریح مطهر جدید، اضافه بر ابتناء بر مبانی هنر اصیل ایران اسلامی، در عین حال نماد و مظهر کلی از اسلوب‌های معماری و جلوه‌های ناب هنری مجموعه حرم مطهر و اماکن متبرکه رضوی است. در اطراف ضریح مطهر به نشانه چهارده معصوم 14 دهانه به شکل محراب طراحی و اجرا شده است. سیر نقش‌ها و جهت قوس‌های آن یکدیگر را همراهی و تکمیل کرده و مدار یگانه آنها که در پایان به مرکز و نقطه واحدی می رسد، تداعی کننده اصل اصیل عرفانی مشاهده وحدت در کثرت و کثرت در وحدت بوده و مبدائیت ذات باریتعالی و قائمیت و بازگشت پذیری کائنات و ممکنات را متجلی می سازد.

نگاهی به گنبد و ایوان‌های حرم رضوی
مشخص‌ترین نماد و نشانه مضجع شریف رضوى (ع) گنبد زراندود آن است که از دوردست هاى شهر قابل رؤیت بوده، سلام و درود بیکران مجاوران و زائران حضرتش را نثار مدفن پاک آن امام همام مى کند. بی اغراق مى‌توان گفت نخستین تصویر و خاطره‌اى که همگان با شنیدن نام "مشهد" در ذهنشان مى‌نشیند، تصویر طلافام همین گنبد است که آرزوى زیارت آستان منوّرش را در یادها زنده مى‌کند.

نخستین گنبدى که بر فراز مزار قدسى حضرت ساخته شد ، به امر سلطان "سنجر سلجوقى" (511 – 552 هـ ق) و از سوی وزیر وى ، شرف الدین قمى و مساعدت گروهى دیگر از سرشناسان، در آغاز قرن 6 هجرى بنا شده و به نقل مورخان، از کاشى بوده است. درعهد صفویان و در روزگار شاه طهماسب صفوى خشت‌هاى نفیس کاشى روى گنبد به خشت‌هاى طلا مبدّل شد. پس از غارت خشت هاى طلاى گنبد در شورش ازبک ها، به دستور شاه عباس صفوى و در فاصله سال‌هاى 1009 – 1016 ه. ق. که وى پیاده از اصفهان به مشهد آمد، تجدید بنا و طلاکارى مجدد گنبد صورت گرفت.

اکنون، قبر مطهر امام رضا (ع) دو گنبد دارد: اول، همان گنبد نخستین که قرن‌ها از ساخت آن مى‌گذرد و از درون حرم ، سطح مقعر و مقرنس آن پیداست –و دوم گنبد فعلى که به دستور شاه عباس دوّم بر روى گنبد اول قرار گرفت . ارتفاع گنبد خورشید مثال رضوى (ع)، از کف حرم تا اوج محدب آن بیش از 31 متر است.

در مجموعه قدیمى آستان قدس رضوى دو مناره وجود دارد که یکى از آنها نزدیک گنبد مطهر و دیگرى مقابل آن و بالاى ایوان عباسى (صحن انقلاب) واقع شده است. هر دو مناره روکش طلا دارند و جلوه‌اى شکوهمند به بارگاه حضرت بخشیده اند.

احتمال می رود مناره نزدیک گنبد هم‌زمان با بناى خود گنبد ساخته شده و از آثار قرن 6هجرى است؛ چه، در آن زمان معمول بوده که در کنار گنبد، مناره اى هم ساخته شود. شاه طهماست صفوى در قرن 10 مناره مذکور را مرمّت و طلاکارى کرد. پس از وی نادرشاه افشار، هنگامى که ایوان امیرعلى شیر نوایى را تذهیب مى کرده، مناره گنبد را نیز تجدید طلا نموده است. دومین مناره، روى ایوان عباسى است و از دیگر آثار عهد نادرى به شمار مى‌رود. با اینکه فاصله دو مناره زیاد است، اما کسانى که از سمت جنوب اماکن متبرکه (خصوصاً خیابان امام رضا ) به سوی حرم مى‌آیند، چنین مى‌پندارند که گنبد مطهر میان دو مناره قرار گرفته است. معلوم نیست که بانى و معمار آن، منظور خاصى از بناى این چنینى مناره داشته یا طبیعت کار این‌طور درآمده است.

ایوان جنوبى یا ایوان طلا
این ایوان که در شمال دارالشکر و دارالشرف قرار دارد، یکى از مسیرهاى تشرّف به داخل حرم مطهر بوده و از زیبایى و عظمت خاصى برخوردار است. سطح دیوارها و سقف این ایوان، همه از خشت هاى طلا ساخته شده است که 3 در از 4 در زرین آن به سه رواق دارالشکر، دارالشرف و توحیدخانه باز مى شود و در چهارم به طبقه بالاى صحن انقلاب راه دارد.

این بناى باشکوه، توسط امیر على شیر نوایى، وزیر سلطان حسین بایقرا در قرن 9 ه. ق. ساخته شده و ظاهراً در دهه 875 تا 885 ه. ق. بنا شده است و گاه به نام سازنده آن (امیر على شیر نوایى) خوانده مى شود.

شایان ذکر آنکه چون سطح ایوان را نادرشاه افشار در سال 1145 هـ .ق طلاکارى کرده ، به ایوان نادرى نیز معروف است. این ایوان بیش از 21 متر ارتفاع دارد.

ایوان شمالى یا ایوان عباسى
این ایوان از بناهاى شاه عباس صفوى است و از همین رو، به ایوان عباسى معروف شده است. ایوان عباسى در ضلع شمالى صحن انقلاب قرار دارد و بخش خارجى آن به بست شیخ توسى منتهى مى شود. بر فراز این ایوان یکى از دو مناره طلاى حرم مطهر قرار دارد که اصل بنا و تذهیب آن را به دوره نادرشاه افشار نسبت مى دهند. ارتفاع ایوان و مناره فرازین آن از کف صحن به ترتیب بیش از 22 و 40 متر است.

ایوان غربى یا ایوان ساعت
در شرق بست شیخ توسى، ایوان غربى صحن انقلاب قرار دارد که به ایوان ساعت (یا زیرساعت) هم مشهور است. این سردر تاریخى و مرتفع، در اصل متشکل از دو ایوان بوده که ایوان داخلى آن در سمت صحن و ایوان خارجى به سمت بست شیخ توسى و متصل به آن است. ایوان‌ها که بنا بر نقل تاریخ توسط شاه عباس صفوى ساخته شده اند، در هر دو سمت خود مزیّن به کتیبه ها و کاشى هاى معرق بوده و بیش از 24 متر بلندى دارند. بر سر در ایوان، ساعت بزرگى وجود دارد که در زیر آن گنبد کوچک و ظریفى از چهارسو دیده شده، به وضوح وقت را مى نمایاند.

به طور کلى برج‌هاى دو گانه ساعت که یکى در این صحن و دیگر در صحن آزادى قرار دارد، از بلندترین اماکن آستان قدس به شمار مى روند. ارقام و عقربه هاى آنها براى همگان قابل مشاهده و خواندن است و در فواصل زمانى معین (یک ربع به یک ربع) با طنین زنگ‌هاى مختلف، وقت را اعلام مى کنند. در گذشته که مشهد کوچک و محدود بوده، زنگ ساعت ها در همه نقاط شهر شنیده مى شده است و مردم، اوقات شب و روز خود را با آن تشخیص مى داده، علاوه بر این چون در آن ایّام هنوز ساعت همگانى نشده بود و تنها تعداد انگشت شمارى از مردم ساعت به دست داشـتند، سـاعت هاى آسـتان قـدس رضـوى تنها ساعت هاى عمومى مشهد به شمار مى رفت. تاریخ نویسان درباره پیشینه ساعت در حرم مطهر، اطلاع دقیقى ندارند، اما براى آنها مسلم است که حرم مطهر رضوى در زمان صفویان داراى سـاعت بـوده و هـم اکـنون نـیز دو ساعت که قدمت ساخت آنها به عهد صفوى مى رسد، در موزه آستان قدس نگهدارى مى شود.

گفته مى شود ساعتى که اینک بر فراز ایوان غربى صحن انقلاب قرار دارد، اداى نذر بیمار صعب العلاجى است که پس از سلامت و بهبودى در سال 1327 هجرى شمسى به آستان امام هشتم (ع) تقدیم کرده است.

ایوان شرقى یا ایوان نقّاره خانه
این سردر بسیار مجلّل، در ضلع شرقى صحن انقلاب واقع شده و همچون ایوان غربى در اصل از دو ایوان تشکیل یافته است. سردر داخلى آن مقابل صحن و سردر خارجى آن مقابل بست شیخ حر عاملى قرار دارد. بناى این ایوان توسط شاه عباس صفوى و با ارتفاع 26 متر نهاده شده است. بر بلنداى آن ساختمان زیبا و استوار نقّاره خانه چشم اعجاب و تحسین زائران و سیاحان را به خود جلب مى کند و از همین رو، به ایوان نقّاره خانه نیز معروف شده است.

نواختن نقّاره، از زمان‌هاى دور در آستان قدس رضوى معمول بوده ، اما فلسفه و مبدأ آن، که چرا و از چه زمانى آغاز شده و به صورت یک سنّت درآمده، معلوم نیست. تنها از آثار مورخان و تاریخ نویسان چنین برمى آید که در قرن 9 و 10 هجرى نقّاره نواخته مى شده و حتى در حرم جایى هم به نقاره زنان اختصاص داشته که به بلندبودن و رفعت آن نیز اشاره شده است.

شکى نیست که نقّاره زنی، از کاخ ها و قصرهاى سلاطین به بارگاه ملکوتى حضرت رضا(ع) راه یافت. در عصر حاکمان و امیران گذشته، نقاره چیان، طبالان و شیپورزنان اقامت یا حرکت موکب شاهان و نیز احضار یا ترخیص رعایا را با نواختن اعلام مى داشتند که همین دلیل حاکمیت و قدرت دربار به شمار مى رفته است. شاید به همین دلیل نقّاره زدن در بارگاه منوّر رضوى معمول شده که حضرتش مقام ولایتعهدى داشته و نیز داراى جلالت و فخامتى لاهوتى و برتر از همه شاهان و نواخته شدن نقّاره ها گواه شکوه حرم سلطانیش است. امروزه نواختن نقاره، برای آگاهى از نزدیک شدن پایان وقت نماز است که در طول سال به جز ایّام محرم و صفر و دیگر ایّام سوگوارى، همه روزه در دو نوبت، 10 دقیقه پیش از طلوع و غروب آفتاب نواخته مى شود. علاوه بر آن، در شب‌هاى عید پس از نماز مغرب و عشا و روزهاى عید، زمان تحویل سال نو و اعلام عید فطر و سحرهاى ماه مبارک رمضان نیز نواخته مى شود.

ساختمان نقّاره خانه که یکى از زیباترین ابنیه آستان قدس است، دو طبقه دارد که طبقه زیرین آن جاى گذاشتن طبل ها، شیپورها و لوازم دیگر است و در طبقه بالایى نقّاره زنان مستقر مى شوند. غالباً نقّاره زنان هفت نفرند که سه تن از ایشان بر طبل ها مى کوبند و چهار تن دیگر در شیپورها مى دمند. گفته مى شود ایشان نام مبارک «رضا» یا عبارت «مولا رضا» را در شیپورها مى دمند. هنگام نقّاره، زوّار و على الخصـوص کودکـان در صحن مبارک اجتماع مى کنند و به این منظر زیبا و فرح بخش مى نگرند.

سنگ مرقد
قدیمی‌ترین سنگی که بر مزار حضرت رضا (ع) دیده شده، سنگ مرمری با ابعاد 40 در 30 و قطر 6 سانتی متر در اوایل قرن 6 بر مزار امام (ع) نصب شده است. این سنگ از نفایس بسیار ارزشمند موزه آستان قدس رضوی بوده که خط آن کوفی شکسته است و از نظر تاریخی اهمیت فوق العاده دارد. سه کتیبه در حاشیه سنگ و یک کتیبه در سطح محرابی شکل آن نقش بسته است.

دومین سنگ مرقد امام (ع) ظاهراً سنگی از جنس مونسار (مرمر سفید آهکی) است که به جای آن بر مزار امام (ع) جای داشته، آگاهی چندانی از چگونگی آن به دست نیامده است.

سومین سنگ مزار حضرت، سنگی مرمر بسیار ممتاز از معدن توران پشت یزد است. این سنگ به رنگ سبز چمنی با ابعاد 20/2 در 10/1 و قطر یک متر و وزن 3600 کیلوگرم، که همزمان با تعویض و نصب ضریح پنجم در سال 1379 هـ .ش. در حرم مطهر درون ضریح بر مزار مرقد امام (ع) نصب شده است.

سنگ پیشین مضجع شریف امام (ع) از نظر قدمت و آسیب دیدگی همزمان با تعویض و نصب ضریح جدید با حضور مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه‌ای (مُدّظله العالی) تعویض شد و به جای آن، سنگ جدید با محتوای الهام بخش هنری و آیات الهی، بر مضجع نورانی امام (ع) نصب شد.بر سطح این سنگ جدید، علاوه بر کلمات مقدس و الهام بخش، تاریخ ولادت و شهادت امام هشتم (ع) نقش بسته است.

سقاخانه حرم
در میانه صحن انقلاب، سقاخانه‌ای قرار دارد که یک گنبد طلایی روی آن ساخته شده و به سقاخانه اسماعیل طلایی معروف است. این سقاخانه دارای ساختمانی هشت ضلعی بوده و زائران آب آن را به عنوان آبی متبرک می آشامند. در میان مورخان، مشهور آن است که این بنا به دستور نادر شاه افشار و توسط شخصی به نام اسماعیل طلایی ساخته شده و سنگ مرمر یک پارچه آن را هم نادرشاه از هرات آورده است.
                                      
مسجد گوهرشاد
مسجد پر اجلال گوهرشاد، از باشکوه ترین و زیبا ترین مساجد ایران اسلامی است، که از سال 797 هجری قمری همچنان در کنار مضجع شریف امام ابوالحسن الرضا (ع) استوار ایستاده است.معماران و هنرمندان چیره دست و خلاق عصر بانوی آبادگر یعنی گوهرشاد، تمام نبوغ و توان فنی و هنری خود را در ساخت این عبادتگاه باشکوه به کار گرفته و از خود اثری به یادگار گذاشته اند که هر بیننده را مفتون و مجذوب جلوه های بدیع خویش می سازد. ذکر این نکته بجاست که مساجد ایران اسلامی به داشتن ایوان های بلند، با طاق های خوش ترکیب و خوش نقش و کاشیکاری های بسیار نفیس معروفند و این وجه امتیاز مساجد ایران با دیگر مساجد در جای جای جغرافیای جهان اسلام است.
                                                   
مسجد جامع گوهرشاد نمونه کامل و برجسته هنر ایرانی است. تمام خصوصیات و ویژگی های معماری سنتی در آن به کار رفته و به خصوص ایوان بزرگ مسجد یعنی ایوان مقصوره به گونه ای زینت یافته که اضافه بر ایجاد احساس آرامش و نشاط، نماز گزار و نیایشگر را در جهانی مرموز و ماورآیی به پرواز درآورده، غرق در جذبه های عرفانی می سازد.

مسجد گوهرشاد مربع شکل و ابعاد آن 65/51 در 30/56 و افزون بر 9410 متر مربع مساحت دارد. مسجد دارای چهار ایوان و هشت شبستان کوچک و بزرگ است. دو شبستان بزرگ در دو طرف ایوان مقصوره و هر یک دارای چهل ستون که بر آنها طاق های ضربی به سبک تیموریان زده شده، در دو طرف ایوان شرقی دو شبستان و در دو سمت ایوان شمالی نیز دو شبستان کوچک دیگر واقع است.

  

لطفا برای تبادل لینک و لو گو در قسمت نظرات اعلام کنید ---- قابل توجه محقیقین عزیز شما می تونید در قسمت پایین یکی از موتورهای جستجو را انتخاب کرده و مطالب خود را سرچ کنید 



 


  

هواپیماهای مهم مفقود شده

  1. 5 دسامبر 1945 : 5 هواپیمای جنگنده TBM متعلق به نیروی دریایی که در یک پرواز آموزشی از پایگاه دریایی هوایی فورت لادردیل در فلوریدا به هوا برخاستند و همگی ناپدید شدند. مجموع خلبان و سرنشینان آن 14 نفر بودند.

  2. 5 دسامبر 1945 : هواپیمای بمب افکنهای PBM مارتین مارینر با 13 خدمه که جهت نجات هواپیماهای TBM اعزام شده بود، چند دقیقه بعد از پرواز ارتباط رادیویی‌اش قطع شده و ناپدید گشت.

  3. 1947 : هواپیمای سوپر فورت C-54 متعلق به ارتش آمریکا در 100 مایلی برمودا ناپدید شد.

  4. 29 ژانویه 1948 : هواپیمای چهار موتوره استارتایگر از نوع تئودور 4 در حالیکه ارتباط رادیویی‌اش با مرکز قطع گردیده بود، در 380 مایلی شمال شرقی برمودا با 13 سرنشین و خدمه گم شد.

  5. 28 دسامبر 1948 : هواپیمای Dc-3 در مسیر سن خوان به میامی با 32 سرنشین به اضافه خدمه ناپدید شد.

  6. 17 ژانویه 1949 : استارآریل همتای هواپیمای استارتایگر ، در مسیر لندن به سانیتاگوی شیلی از طریق برمودا و جامائیکا ، در 380 مایلی جنوب و جنوب غربی برمودا سمت کینگستون پس از قطع ارتباط رادیویی‌اش ، ناپدید شد.

  7. مارس 1950 : هواپیمای آمریکای گلوب ماستر در شمالی‌ترین قسمت مثلث در حالیکه رهسپار ایرلند بود، گم شد.

  8. 2 فوریه 1952 : هواپیمای باربری انگلیسی یورک در شمال مثلث که رهسپار جامائیکا بود، با 33 سرنشین ، ناپدید شد.

  9. 30 اکتبر 1954 : هواپیمای نیروی دریایی سوپر کانستلیشن با 40 سرنشین در شمال مثلث ناپدید گشت.

  10. 9 نوامبر 1956 : هواپیمای گشتی P5M متعلق به نیروی دریایی با 10 خدمه نزدیک برمودا ناپدید شد.

  11. 8 ژانویه 1962 : هواپیمای نیروی هوایی در مسیر لنگلی فیلد ، در ویرجینیا به آزورز ، گم شد.

  12. 28 آگوست 1963 : دو هواپیمای جدید متعلق به نیروی هوایی ، چهار موتوره از نوع KC- 135 استراتوتانکرز از پایگاه هوایی همستید ، در فلوریدا به قصد پیوستن به گروه اختصاص یافته جهت سوخت گیری ، در 300 مایلی جنوب غربی برمودا ناپدید شد.

  13. 5 ژوئن 1965 : هواپیمای C- 119 باکسکار با 10 خدمه در جنوب شرقی باهاما ناپدید گردید.

  14. 11 ژانویه 1967 : هواپیمای YC- 122 شکاری که به هواپیمای باری تبدیل شده بود، با 4 سرنشین در ناحیه گلف استریم بین پالم‌بیج و گراند باهاما گم شد.

  15. 22 سپتامبر 1963 : هواپیمای بازی C-132 که رهسپار آزوزر بود، ناپدید گشت.

کشتیهای مهم مفقود شده

لیست زیر کشتیهای مهمی که در مثلث برمودا ناپدید شده‌اند یا بدون هیچ سرنشینی به حالت غرق شده در آبها پیدا شده‌اند، را نشان می‌دهد.


  1. 1840 : کشتی بزرگ فرانسوی رزالی که از اروپا عازم هاوانا بود، در مثلث برمودا با تمام وسایل دریانوردی و مجموعه‌های دست نخورده پیدا شد، در حالی که تمام سرنشینان آن ناپدید شده بودند.

  2. ژانویه 1880 : کشتی جنگی بادبان‌دار انگلیسی آتلانتا ، برمودا را به مقصد انگلستان با 290 سرنشین ترک کرد که احتمالا در محلی نه چندان دور از برمودا باید ناپدید شده باشد.

  3. اکتبر 1902 : کشتی آلمانی سه دکله فریا ، مدت زمانی کوتاه بعد از ترک مانزانیوی کوبا در حالیکه خیلی ناجور کج شده و قسمتی از دکل آن از بین رفته و لنگر آن آویزان بود، پیدا شد. تقویم اتاق کاپیتان 14 اکتبر یعنی روز بعد از حرکت را نشان می‌داد.

  4. مارس 1918 : کشتی نیروی دریایی آمریکا به نام یواس. اس سیکلوپز ، 19000 تنی با طول 500 پا در چهارم مارس از باربادوس با 309 سرنشین و خدمه به طرف نورفولک حرکت کرد. نه هوا بد بود، نه پیامی رادیویی دریافت شد و نه قطعه شکسته‌ای هرگز از آن بدست آمد.

  5. 1925 : اس. اس. کاتوپاکسی که از چارلستون عازم هاوانا بود، ناپدید گردید.

  6. آوریل 1932 : دو کشتی دکل‌دار جان و مری ، ثبت شده در نیویورک ، شناور اما خالی از سرنشین در 50 مایلی جنوب برمودا در حالیکه بادبانهایشان جمع شده بود و بدنه آنها به تازگی نقاشی گردیده بود، پیدا شدند.

  7. فوریه 1940 : کشتی گلوریا کلیت از سینت وینسنت ، متعلق به کمپانی هند غربی ، بدون سرنشین از 200 مایلی جنوب موبایل در آلاباما پیدا شد، در حالیکه همه وسایل آن دست نخورده و منظم بود.

  8. 22 اکتبر 1944 : کشتی باری کوبایی به نام رابیکن در حالی که همه سرنشینان آن به به جز یک سگ ، به نظر می رسید که کشتی را ترک کرده‌اند، بوسیله گارد ساحلی در گلف استریم از سواحل فلوریدا پیدا شد.

  9. ژوئن 1950 : کشتی باری اس. اس. سندرا به طول 350 پا از ساوانای جورجیا به مقصد پورتو کابلو ، در ونزوئلا با 300 تن محموله حشره‌کش از سینت آگوستین در فلوریدا ، عبور کرد و سپس بدون باقی گذاشتن هیچ اثری از خود ناپدید گردید.

  10. سپتامبر 1955 : کشتی کانمارا 4 به طرزی مرموز در 400 مایلی جنوب غربی برمودا غرق شده بود.

  11. 2 فوریه 1963 : کشتی باری مارین سولفور کوئین به طول 425 پا که از بیومونت در تگزاس رهسپار نورفولک در ویرجنیا بود، بدون ارسال هیچ پیامی اثری یا باقی گذاشتن شکسته پاره‌ای از خود با تمام خدمه و سرنشینان ناپدید شد.

  12. اژوئیه 1963 : کشتی کوچک ماهیگیری اسنو بوی با 63 پا طول و 40 سرنشین ، در جامائیکا به مقصد شمال شرقی کی ، در 80 مایلی جنوب برمودا ناپدید گشت.

  13. 1924 : کشتی باری ژاپنی ری فوکو مارو در فاصله‌ای بین باهاما و کوبا تقاضای کمک کرد و سپس ناپدید شد.

  14. 1931 : کشتی باری استیونجر با 43 خدمه ناپدید گردید.

  15. مارس 1938 : کشتی باری استرالیایی آنجلو استرالین با 39 خدمه ، خبری را بدین مضمون "همه چیز خوب است" برای آخرین بار از آزورز مخابره کرد.
  16. دسامبر 1967 : قایق مسابقه‌ای رواناک با 46 پا طول در حالیکه از خشکی اطراف قابل روئیت بود، ناپدید گردید.

  17. 24 دسامبر 1967 : کشتی ویچ کرافت به حالت شناور در بندری در یک مایلی میامی پیداش شد، در حالیکه کابین هدایت کشتی سرنشینان و مالک آن همگی ناپدید شده بودند.

  18. آوریل 1970 : کشتی باری میلتون یاتریدز که از نیو اورلئان عازم کیپ تاون بود، ناپدید شد.

  19. مارس 1973 : کشتی باری هزار تنی آنتیا که با 32 خدمه در مسیر نیوپورت نیوز به آلمان در حال دریانوردی بود، ناپدید گردید.

  

اهرام بنایی که هرگز نمیمیرد

تاریخچه ساختمان اهرام و بخصوص هرم بزرگ, داستانی دلپذیر و سرشار از شگفتیهاست و این داستان مشروحتر از ان است که بتوان انرا در یک یا دو مطلب جای داد . بنابر این انچه را که با هم مرور خواهیم کرد تنها نکات برجسته ای از این افسانه حیرت انگیز میباشد . در حالیکه تنها سی هرم بزرگ و کوچک در مصر و بسیاری دیگر نیز در سایر نقاط جهان از جمله جنوب افریقا . چین . کوه های هیمالیا . مکزیکو . امریکای مرکزی و فرانسه وجود دارند,دلیل بیشترین توجه دانشمندان . معماران . مهندسان و ریاضیدانان به هرم " خئوپس " این است که از نظر رعایت اصول ریاضی و هندسی واجد انچنان خصوصیاتی است که دیگر هرمها نظیر ان مشاهده نمیشود بر اساس نظر محققان شش هرم دیگر که قبل از هرم بزرگ ساخته شده از نظر عظمت و محاسبات ریاضی در سطح پائینتری قرار دارند و در بیست و سه هرم دیگر که پس از هرم بزرگ ساخته شده اند از دقت و ظرافت کار به نحو محسوسی کاسته شده است . هرم بزرگ در 16 کیلومتری غرب قاهره در زمین مسطحی به

وسعت6/2 کیلومتر مربع و از دشت " جیزه " مشرف به نخلستانهای دره نیل بنا گردیده و سطح زیربنای ان که اندکی بیش از 13 جریب را پوشانده با دقتی معادل چند میلیمتر اختلاف تسطیح شده!!! برای ساختمان این هرم دومیلیون ششصد هزار قطعه سنگ های ساختمانی تراشیده شده از گرانیت و سنگ مرمر با وزنهایی از 2 تا 70 تن با دقتی بیمانند در حدود جزئی از میلیمتر چیده شده تا بنائی به ارتفاع 140 متر پدید امده است . در جوار هرم بزرگ دو هرم دیگر وجود دارد که یکی متعلق به " کفرن " جانشین " خئوپس " و دیگری " مایکونیوس " جانشین کفرن منسوب است . این اهرام به انضمام شش هرم دیگر که ظاهرا برای زنها و دختران خئوپس اختصاص داده شده اند مجتمع اهرام "جیزه" را تشکیل میدهد . در روزگاران پیش,هرم بزرگ به منظور زیبائی و استحکام بیشتر با لایه ای از سنگ مرمر صیغلی پوشش یافته بود. تا انکه در سیزده قرن پیش از میلاد مسیح بر اثر زلزله قسمتهائی از این سنگ محافظ فرو ریخته و در خلال نسلهای بعد تمامی سنگهای پوشش که ضخامت ان به دو نیم متر و مساحت کل انها بالغ بر بیست و دو جریب بوده است , بتدریج کنده شده و به مصرف بناهایی در شهر قاهره رسیده است . هرم بزرگ تا قرنها پس از ساخت ان دست نخورده , مسدود و مکشوف باقی مانده و هر گونه اطلاع و خاطره ای از محل مدخل این هرم با سپری شدن روزگاران دراز در مدفن تاریخ ناپدید گردید . تا اینکه در سال 820 پس از میلاد " عبدااله المامون " فرزند " هارون الرشید " که از جسارتها و تابوتی کنده کاری شده - سقاره

شهامتهای او در داستانهای هزار و یکشب فراوان یاد شده است,به انگیزه دسترسی به گنجها و مدارک تاریخی گرانبها که تصور میرفت در درون این بنای عظیم ذخیره شده است , با استفاده از گروهی مهندس , معماران و گارگران روزهای متوالی بدنبال یافتن روزنه ای بر روی سنگهای مسطح هرم بدون کوچکترین نتیجه صرف وقت نمود . خلیفه جوان که از این طریق حصول مقصود را مشکل یافته بود تصمیم گرفت با حفر یک تونل از درون یک سنگ خارا به محوطه داخلی هرم راه یابد و زمانیکه انجام اینکار را هم در مقابل سرسختی سنگهای جانبی هرم غیر ممکن یافت, دستور داد تا با مشعل های مخصوص سنگها را داغ و افروخته کنند و سپس با ریختن سرکه سرد در انها ایجاد شکاف نمایند و به این ترتیب بود که توانست با حفر یک تونل سی متری به راهرو باریکی به عرض و ارتفاع در حدود یکمتر در اندرون هرم راه یابد . این راهرو با شیب تندی به سمت پائین سرازیر میشد و مهندسان پس از تلاش فراوان توانستند از طریق این تونل به مدخل مخفی هرم که در ارتفاع 15 متری از پایه ان قرار داشت دسترسی یابند . با حصول این توفیق " المامون "و افراد وی به شوق دستیابی به گنجینه طلا و جواهرات به کاوش خود ادامه دادند . ولی در هر جهت که پیش میرفتند جزء مشتی خاک و سنگ چیزی دیده نمیشد . با مشاهده این وضع " المامون " و افراد او, کار حفاری را از نقطه دیگری از درون یک قطعه سنگ مرمر که بریدن ان اسانتر مینمود اغاز کردند و پس از گذشت روزها و ادامه کار خستگی ناپذیر , یک تونل باریک که سقفی بسیار کوتاه داشت بر روی انان گشوده شد . گروه کارگران در حالیکه روی زانوهای خود میخزیدند در حدود 50 متر در طول این مسیر بالا رفتند و سرانجام به یک اطاقک خالی با سقف شیروانی شکل به مساحت 7/1 متر مربع رسیدند و از انجائیکه اعراب در انزمان, زنان خود را در درون مقبره هائی که سرپوش شیروانی شکل داشت دفن میکردند این محل به بنام " اطاق ملکه " نام گذاری شد . در این محفظه یا مقبره چیزی جزء یک حفره تو خالی طاقچه مانند یافت نشد . در نتیجه کارگران یکباره دیگر در بازگشت از مسیر خود در حالیکه مشعل ها را متوجه سقف کرده بودند به حفره خالی دیگری برخوردند و با سعود از این مجرای باریک به دالانی با سقف بلند به ارتفاع  8/6 و طول 48 متر برخوردند , انتهای این دالان یا راهرو به محل مسطحی منتهی گردید که به منزله استانه و مدخلی به اطاق دیگر بود , و از این محل با عبور از تونل دیگری , وارد سالن بزرگی با دیوار و سقفی از سنگ خارا شدند که عرض و طول ان 20/10 در 60/5 متر و ارتفاع ان 7/5 متر بود و بنام سالن بزرگ یا سالن فرعون نامگذاری شد . با اینکه در این نقطه کارگران عرب دیوانه وار در جستجوی گنجینه مورد نظر بودند . اما تنها چیزی که یافتند تابوتی خالی از سنگ خارای قهو های رنگ که بسیار صیقلی بود . المامون که از ادامه کار خسته شده و نتیجه ای از زحمات خود بدست نیاورده بود در فرصتی مناسب مقداری طلا و جواهرات را در گوشه ای از این اطاق پنهان کرد و سپس کارگران را برای حفاری به ان محل هدایت نمود و به این ترتیب به افراد خود دلگرمی و امیدواری داد و در ضمن خود نیز از مخمصه شکست در جریان این ماجراجوئی نجات یافت . بنابراین اولین تلاش انسانها برای گشودن راز و رمز این ساختمان عظیم بجائی نرسید .... ادامه دارد

نقشه هرم خئوپس 

 

 

فسمت دوم

اهرام جیزه450 سال بعد , زلزله های شدید قسمتی از روپوش و محافظ هرم را فرو ریخت . با اینحال قرنها هیچکس دیگر پا بدرون ان نگذاشت و این بنای غول اسا در هاله ای از اوهام و خرافات فرو رفت . بنظر عوام ارواح شوم و خبیث و مارها و افعی ها در اندرون سنگها لانه کرده بودند و سرگذشت هر کس که جرات نزدیک شدن به انرا داشت جزء مرگ نبود . سالها گذشت تا انکه در قرن دوازدهم بعد از میلاد, ماجراجوئی دیگر بنام رابی بنیامین که جسارت ورود به این هرم را پیدا کرده بود . ادعا کرد که این بنا ساخته دست جادوگرانست . متعاقب وی "عبداللطیف" بغدادی دانشجوی پزشکی و تاریخ یکبار دیگر پا بدرون هرم نهاد . اما به محض ورود از ترس مدتی بیهوش شد و دربازگشت به یک مرده بیشتر شباهت پیدا کرده بود . در سال 1638 میلادی " جان گریوز" ستاره شناس و استاد ریاضیات مدارس عالی انگلستان به امید یافتن گنجینه های متفاوت از انچه " المامون " یافته بود وارد هرم بزرگ شد . او که در جستجوی اطلاعاتی برای اندازه گیری مشخصات سیاره زمین بود با بهره گیری از تلاش پیشینیان به محل سالن بزرگ راه یافت . اما برای وی تصور اینکه ساختمانی با این عظمت تنها برای حفاظت و نگهبانی از یک مقبره ساخته شده باشد غیر قابل باور بود . و بر اساس همین تصور به جستجوی اطلاعات جدید ادامه داد و یادشتهای فراوانی از یافته های خود تعیه کرد . این یادشتها توجه " اسحاق نیوتن " را که در ان زمان شهرت و معروفیتی نداشت بخود جلب کرد و مقاله ای تحت عنوان " واحد اندازه گیری طول در مذهب یهود و بسیاری مذاهب دیگر " را منتشر کرد که بموجب ان, واحد طول مورد استفاده سازندگان اهرام در عهد " ممفیس " را که به نسلهای بعد منتقل شده بود مشخص میساخت . جستجو و کشف واحد طول نه بر اساس تصادف بلکه بر پایه کنجکاوی محض بود . چرا که در ان زمان نیوتن هنوز از نتیجه کشف " قانون جاذبه عمومی " خود که بر مبنای اندازگیری دقیق دالان اهرام خئوپس

محیط زمین استوار بود اطمینان کاملی نداشت و منیع اطلاعات وی  تا ان تاریخ ارقام بدست امده از محاسبات " ارتوسن " ستاره شناس یونانی و پیروان او بود که این ارقام محاسباتی را که نیوتن برای اثبات صحت تئوری خود مینمود, تائید نمیکرد . اندازه گیری های " جان گریور " از ابعاد هرم در ارتباط با محیط زمین گرچه به واقعیت نزدیک بود و به همین دلیل نیوتن کشف قانون جاذبه عمومی خود را چند سال بعد و بر اساس محاسبات ستاره شناس فرانسوی بنام " ژان پیکارد " به جهانیان اعلام داشت . در انزمان چه نیوتن و چه پیروان او هیچگونه اطلاعی نداشتند که مجسمه ابوالهول و ستون سنگی چهار ضلعی که در میان پنجه های این پیکره سهمناک قرار دارد بعنوان وسیله ای برای تعین دقیق اولین روز سال, یعنی روزی که شبانه روز دقیقا با هم برابری میکند,بکار میرفته (عتدالین ) و هرگز نمیتوانستند تصور کنند که سایه این ستون برای محاسبه دقیق محیط کره زمین در رابطه با عرض جغرافیائی محل استفاده دانشمندان اهرام بوده است. جای شگفتیست ایا اهرام نیوتن را ببازی گرفته بود.؟ ایا اهرام انقدر دانش داشت که نیوتن را با تمام بزرگیش به حقارت بکشد .؟همانگونه که گفتم داور شما هستید . اما ادامه مطلب خودمان . " ناتانیل دیویس " جنرال کنسول انگلیس در الجزایر پا بدرون هرم بزرگ گذاشت و پس از دقت و برسی فراوان یک سوراخ مستطیل شکل در سقف سالن بزرگ (سالون فرعون ) مشاهده کرد و هنگامیکه با اشگالات فراوان از درون این سوراخ بالا رفت . به کشف سالن دیگری با ابعادی مشابه سالن بزرگ اما با سقفی بسیار کوتاه نائل امد . در این سالن نیز که بنام کاشف ان " دیویس " نامیده میشود هیچگونه گنجینه ای یا سنگنوشته ای بدست نیامد و این معما همچنان ادامه داشت تا انکه در زمان اشغال مصر توسط ناپلئون بناپارت یکبار دیگر هرم بزرگ مورد توجه دانشمندان و ریاضی دانان فرانسوی از جمله "ادام فرانسوا جمار " و " کلنل ژان ماری " قرار گرفت . این دانشمندان با پاک کردن اطراف هرم از سنگ و خاک و با توجه به موقعیت ساختمانی ان سنگ بنای اصلی هرم را کشف کردند و بر این اساس اندازه گیریهای بسیار دقیقی از ابعاد خارجی ان بعمل امد . در اوائل قرن نوزدهم " کاپیتان کاویگلیا " و " کلنل هوارد ویس " تلاش مشترکی را اغاز کردند و در سال 1836 به کشف سه سالن دیگر تقریبا با ابعاد سالن اصلی و در بالای ان نائل شدند که تصور میرفت این سالنها در مجموع به منظور تخفیف فشار سنگهای فوقانی که ارتفاع انها حدود 62 بالغ میشد بر روی دیواره های سالن اصلی ساخته شده اند . " هوارد ویس " همچنین موفق شد دو سوراخ هواکش طولانی بطول تقریبی 62 متر را کشف کند که مستقیما به سالن اصلی مربوط میشد و با تمیز کردن مجاری این هواکش ها,هوای تازه به درون هرم نفوذ کرد و حرارت داخلی محوطه در تمامی طول سال به بیست درجه سانتیگراد تثبیت گردید. ( اینهم یکی دیگر از اسرار اهرام میباشد که در تمام طول سال درجه هوا ثابت است و هیچگونه تعقیری در سالن بزرگ مشاهده نمیشود . براستی انها چگونه این محاسبات دقیق را انجام میدادند!!! )... همچنان که زمان به پیش میرفت و اکتشافات جدید نشان میداد که در داخل هرم هیچگونه جواهرات و مدارک تاریخی و یا اثار هنری وجود ندارد تصور اینکه این ساختمان فقط به عنوان یک ارامگاه ساخته شده باشد روز به روز بعیدتر مینمود . شاید این هم رازی بود که اهرام در سینه داشت . هیچ بنائی در دنیا به اندازه اهرام ثلاثه و بخصوص هرم بزرگ محققان را دچار تردید

نکرده است بعضی از محققان همانگونه که گفتم اهرام را تنها یک مقبره با شکوه میدانند و بس . اما دانشمندان و باستان شناسان بسیار بزرگی هم هستند که معتقدند که این ساختمان برای هدف و مقصدی بسیار عظیم و متعالی ساخته شده است . طبق یک برسی که توسط کالجی در انگلیستان صورت گرفت بیش از 7000 عنوان کتاب تنها در 20 سال گذشته درباره اهرام نوشته شده و جالب اینکه بعضی از نویسندگان اصلا اهرام را از نزدیک ندیده اند اما اخرین کسی که موفق شد راز دیگری از اهرام را کشف کند کسی نبود جزء دکتر " هوارد کارتر " که در سال 1923 وارد مقبره فرعون شد . من درباره او همانطور که گفتم در وبلاک " اهرام تفکر فرازمینی " بصورت کامل و جامع توضیح دادم . اما اگر یادتان باشد من در مقدمه قسمت اول نکته ای را یاداور شدم و ان این بود که اهرام تکنولوژی و علم امروز را به بازی گرفت . شاید بگوئید چگونه .؟ هنگامیکه سران مصر تصمیم گرفتند سد اسوان را بسازند متوجه شدند اثار بسیاری به زیر اب خواهد رفت . برای همین مهندسان خبره ای از 4 کشور امریکا. فرانسه . انگلیس . سوئیس داوطلب شدند که اثار باستانی را نجات دهند . هیچ راهی نبود و کشور مصر به این سد احتیاج فراوانی داشت . مهندسان مشغول کار شدند اما پس از مدتی عجز مهندسان اشکار شد . چون امکان جابجائی بعضی از قطعات ساختمان با تمام امکانات میسر نشد . اخرین راه حل این بود که بعضی از سنگها و مجسمه ها را به قطعات کوچکتر تبدیل کنند و سپس انها را جابجا کنند . به این ترتیب به اصالت تصاویر و سنگنبشته ها لطمات و خسارات جبرا ن ناپذیری وارد شد . محمد کروان رئیس موزه قاهره در همان سال گفت : بعضی از مجسمه ها و سنگها که مجبور به قطعه قطعه کردنش شدیم نصف مجسمه ها و سنگهائی نبود که در دره پادشاهان و هرم بزرگ میباشد . ما چاره ای نداشتیم و گرنه بسیاری از اثار به زیر اب میرفت . فکر میکنم احتیاج به توضیح نیست و شما متوجه شدید..براستی چه قدرتی و چه علمی این سنگهای عظیم را با این دقت به روی هم نهاده..؟!! ایا اهرام دست از بازی برداشته یا این بازی ادامه دارد.؟ هر چه باشد داور این بازی تعقیر نخواهد کرد!! تاریخ را همه به عنوان داوری عادل قبول دارند . پایان


  

قرص های اکستاسی

آیا تا بحال نام اکستاسی را شنیده اید؟ آیا تا به حال در میهمانیهائی موسوم به اکس پارتی شرکت کرده اید؟ احتمالاً در بین دوستان شما کسانی هستند که اسم این ماده را شنیده اند یا آنرا مصرف کرده اند ؟! اکستاسی در قالب قرص های شادی بخش به طاعون خفتۀ عصر ما تبدیل می شود.
ایدۀ ابتدائی نوشتار این مطالب نگرانی جمعی از دانشجویان پزشکی است که با توجه به شیوع مصرف این ماده در بین جوانان بر آن شدند تا تحقیقی جامع در این زمینه از بررسی عوارض مصرف تا بررسی میزان مصرف انجام دهند. آنچه در این نوشتار مشاهده می کنید نتیجۀ تحقیقات این جمع است که به منظور اطلاع رسانی عمومی خدمتتان عرضه می شود.

● آیا می دانید در صورت دستگیری فرد مصرف کننده یا توزیع کننده قرصهای اکس این فرد به دادگاه انقلاب ارجاع می شود و در این موارد حکم تعزیری صادر می شود ؟  

 اکستاسی چیست ؟

 
ترکیب
MDMA یا 3 و 4 متیلن دی اکسی مت امفتامین که به نامهای اکستاسی، اکستازی، XTC ، E (ای) ،X (اکس) هم معروف است. در ایران به نام قرص شادی هم شناخته می‌شود. این ماده در 1914 در آلمان به عنوان کم کننده اشتها مورد استفاده قرار گرفت که به علت اثرات آن از رده مصرف خارج شد. در دهه 70 میلادی این دارو کاربرد مجدد یافت و در روان درمانی برای کمک به بیان احساسات بیماران استفاده شد که در 1984 با اثبات اثرات آن روی مغز حیوانات آزمایشگاهی، از رده خارج شد. در 1985 در آمریکا، مصرف آن ممنوع اعلام شد. در سالهای اخیر مصرف آن در آمریکا، در پارتی‌های شبانه موسوم به Raves
به شدت افزایش یافته است که باعث نگرانی دولت امریکا شده است. در دوره زمانی خاصی در اروپا، مصرف این مواد انرژی زا و شادی‌بخش برای کاهش مصرف سایر مواد مخدر مثل هروئین تشویق شده است بطوری که مصرف آن در اروپا در 1995 از 500 هزار قرص در سال به 30 میلیون قرص در دو سال بعد رسیده است.
2 درصد مردم امریکا حداقل یکبار این ترکیب را مصرف کرده‌اند. حداقل یازده و هفت دهم درصد دانش‌اموزان کلاس آخر دبیرستان در آمریکا یکبار “اکس” مصرف کرده‌اند مصرف این قرصها در ایران به خصوص در یکسال اخیر در پارتی‌های شبانه به شدت افزایش یافته است. جوانان تحصیل کرده و مرفه مصرفکنندگان اصلی این داروها هستند. لازم است عموم مردم و پزشکان با اثرات سوء مصرف این دارو آشنا شوند میزان مراجعه به اورژانس‌ها در امریکا در اثر سوء مصرف این دارو به شدت افزایش یافته است. (از 1143 مورد در 1998 به 4511 مورد در سال 2000)
همچنانکه ذکر خواهد شد مشکل اصلی در مصرف این مواد عوارض مزمن آن می‌باشد. عوارض حاد مصرف بیشتر در مرتبه اول مصرف و در صورت تداخل با بعضی داروهای ضدافسردگی پیش می‌آید. 
 ترکیب شیمیائی

 

3 , 4 MethylendioxyMethAmphetamine یا N, Alpha, DiMethyl 1,3 Benzodiazoxide 5 Ethamine با فرمول C11H15N2O که بنامهای MDMA یا اکستاسی معروف است.

اشکال رایج داروئی


دارو در امریکا بصورت قرصهای خوراکی و جویدنی، کپسول و مواد تدخینی و تزریقی موجود است. قیمت هر قرص بین 10 تا 30 دلار است در ایران قیمت قرص بین 4 تا 20 هزار تومان (متوسط 10 هزار تومان) است که با مارکهای مرسدس بنز و میستوبیشی، $ ،
KO ، صلیب، موجود است و به علت قابلیت ساخت آن که براحتی انجام می‌شود در لابراتورهای داخلی هم ساخته می‌شود که خطر وجود مواد اضافی در آن و عوارض آن است. هر قرص خوراکی حاوی 80 تا 160 میلیگرم MDMA است. پس از بلعیدن اثرات قرص پس از 20 تا 90 دقیقه بعد ظاهر شده و حدود 2 تا 3 ساعت اثرات آن در یک حد حفظ شده و بعد افت می کند و از 3 تا 24 ساعت اثرات آن باقیست.

 


 

اپیدمیولوژی


میزان مصرف این قرص‌ها در آمریکا به شدت میان جوانان و نوجوانان در حال افزایش است طبق آخرین آمار تعداد کسانی که برای حداقل یکبار از این ماده استفاده کرده‌اند بین دانش‌آموزان کلاس آخر دبیرستان در آمریکا از نه درصد به دوازده درصد افزایش یافته است.
دو درصد از کل حمعیت ایالات متحده حداقل یکبار اکستاسی مصرف کرده اند.


  




طراحی پوسته توسط تیم پارسی بلاگ